นิยาย ความรักของ...เงือกสาว
บทประพันธ์ ไอซ์ Sweetcake
แต่งให้กับ ผู้พิการทางสายตา


ทำความรู้จักกับ นางเงือก

เงือก หรือ นางเงือก เป็นความเชื่อในนิยายปรัมปราเกี่ยวกับน้ำ โดยเป็นจินตนาการเกี่ยวกับสัตว์น้ำ โดยมากจะเล่ากันว่าเงือกนั้นเป็นสัตว์ครึ่งมนุษย์ มีส่วนครึ่งท่อนบนเป็นคน ส่วนครึ่งท่อนล่างเป็นปลาในหลายประเทศทั่วโลก มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับตำนานเงือกมากมาย ความเชื่อในเรื่องดังกล่าว บางคนเสนอว่า บางทีอาจเป็นเพราะผู้คนในสมัยโบราณเข้าใจผิด คิดว่า พะยูน คือ เงือกก็เป็นได้

เนื้อเรื่อง
ณ เมืองบาดาล แห่งหนึ่ง ที่สายน้ำเป็นสี เขียวแย้มประกายฟ้าคราม ที่แห่งนี้ได้มี ราชาเงือกตนนึงอาศัยอยู่ พร้อมลูกสาว ทั้ง 3พระองค์
ราชาเงือกเป็นพระบิดาที่รักและหวงลูกสาวทั้ง 3 พระองค์มาก แต่พระองค์ก็ทรงต้องยอม ให้ลูกสาวออกไปแต่งงาน ทั้ง2 พระองค์
ตอนนี้ราชาเงือกได้เหลือลูกสาว วัยเยาว์เพียง องค์เดียว มีนามว่า แองเจิ้ล พระองค์ทรงไม่อยากให้ แองเจิ้ล จากพระองค์ไปเหมือนพี่ๆของนาง
เลยได้ดูแลนางอย่างไกล้ชิด
..............
เวลาผ่านมาหลายปี แองเจิ้ลเติบโตขึ้นเป็นเงือกสาวสมวัย นางงดงามและเป็นที่ประจักษ์ ของเงือกชายทั้งหลาย ทำให้ราชาเงือกชราผู้นี้ กังวลใจยิ่งนัก
ที่นับวันก็ยิ่งกลัวเสียพระธิดา ไปอีกคน ทันใดนั้นพระองค์จึงได้สั่งทหารและบริวาล คอยจับตาดูแล นางอย่างห่างๆ อย่าได้ให้ลูกของข้าสงสัย เป็น อันขาด
ผู้ใดที่ทำให้ ลูกของเราสงสัยผู้นั้นจะถูกขับไล่ออกไป จาก เมืองบาดาลของข้า พระราชาเงือกชรา สั่งด้วยใบหน้าตรึงเครียด และทรงอารมณ์กลิ้วกราด
จน แองเจิ้ล ได้ยินและหนีไปร้องไห้ อย่างไม่เข้าใจผู้เป็นพ่อ ทำไมถึงต้องคอยสั่งให้ คนอื่นๆมาดูเรา ทำไมทำไม เราไม่เข้าใจเลย นางร้องไห้อย่าง รำพึงรำพัน
น้ำตาของนางไหลไม่หยุด แววตาของนางก็ยิ่งมีประกายสีฟ้าหยดลงมา ณ กราบหอยอันเป็นที่พักของ นางเอก
..............
เช้าวันรุ่งขึ้น ราชาเงือก ได้ตามหา แองเจิ้ล ลูกสาวของตน ตามหาเท่าไร ก็ไม่พบ จึงได้สั่งทหารออกตรวจ ตราและตามหาอีกแรง
จนกระทั่งพระองค์เอง ได้พบหวีที่ลูกสาวตนทิ้งไว้พร้อม กับมงกุดอันน้อยที่ แองเจิ้ลได้เคย สวมใส่ โอ้แองเจิ้ลลูกพ่อ โถ่ ทำไมกัน
ทำไม เจ้า ยอมจาก ข้าผู้เป็นพ่ออย่างเราไป พระราชาเงือก ผู้เข้มแข็งกลับมีน้ำตาหยดใสๆ ลงบนพื้นเมืองบาดาลอย่างเศร้าโศรก
.............
พระอาทิตย์เริ่มตกจากฝากฟ้า ยามราตรี ท้องฟ้าสีม่วงประกายน้ำเงิน เริ่ม แทรกแซรงเข้ามาทับที่ เวลาผ่านไปไม่นานนัก
พระจันทร์นวลผ่องได้ลอยขึ้นมาอาบแสงดาว มีร่างหญิงสาวแสนงาม รูปร่างเพียว ผมยาวงามสลวย ดั่งมรกต พร้อมเสียง สะอึกสะอื้น
ใสๆบนโคกหินอันใหญ่ และเสียงลมที่พัดผ่านตัวของนางอย่างช้าๆ แองเจิ้ล ก็ คงยังร้องไห้ไม่หยุด เธอรู้สึกน้อยใจที่ พ่อของนางไม่อยาก
ให้นางปราถนาที่จะมีรัก อย่างพี่สาวของนางทั้งหลาย
.............
ทันใดนั้นใด้มีเรือรำใหญ่รอยร่องเข้ามาตามสายน้ำที่สาดส่อง แองเจิ้ล ได้มองเห็น เกิดสงสัยว่า นั่นคือ อะไรกัน สมารถรอยอยู่เหนือน้ำได้
นางจึงว่ายเข้าไป และว่ายเข้าไปไกล้จนถึงขอบเรือ นางได้เห็นเชือกอยู่ไกล้ๆทันใดนั้น นางเงือกน้อย ก็ได้จับเชือก แล้วพยายามใช้มือของตน
ดันตัวเองขึ้นไปเรื่อยๆในขณะหางของนางได้สะบัดไปมาตามของแรงลม ในที่สุด นางก็ได้มองเห็น ชายรูปงามสง่า ที่กำลังส่องกล้องดูดาวอย่าง
จดจอ นางยิ่งมองชายผู้นี้ นางก็ยิ่งรู้ว่าหัวของใจตัวเอง เต้นแปลกๆ ไม่เป็นจังหวะเสียเลย ตักๆๆ ตึกๆๆ สลับกันอย่างรวดเร็วเหลือเกิน
..............
และแล้วก็มีชายร่างกำย่ำ วิ่งเข้ามาหา ชายผู้นั้น อย่างทะเล่อทะล่า แล้วกล่าวว่า ท่านชาย บัตินี้ ได้ มีลมแรงเหมือนกำลังจะมี พายุนะครับท่าน
เจ้าว่าไงน๊ะ กะลาสี เจ้าแน่ใจดีแล้วหลอ ที่รับรู้คำพยากรณ์ได้ ว่าฟ้าหลือฝนจะมาก่อนอย่างงั้นรึ ข้าน้อยเป็นชาวเรือ พวกเราย่อมรู้ว่ามาหสมุทร
จะเป็นเช่นไร แองเจิ้ลรู้สึกตกใจ ที่ ชาวกะลาสีผู้นั้นพูด แต่แองเจิ้ลเหมือนจะรู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น ทันใดนั้น ลมเริ่มแรงขึ้นๆ น่านน้ำของทะเลเริ่ม
ขยับขเยื่อนและก่อตัวสูงขึ้นๆ จนเป็นคลื่นยักษ์ แองเจิ้ลเข้าใจแล้วว่านี่คือ การพิโรธของท่านพ่อของนาง นางจึงผละออกจากเชือกและลงน้ำแต่ทว่า
น้ำคลื่นยักษ์นั้น เกิดซัดเรือของท่านชาย ผู้คนร่างและเล็กร่างน้อง กระเด็นออกจากตัวเรืออย่างไม่ได้ทันตั้งตัว แองเจิ้ลได้สังเกตุเห็น ชายผู้นั้น
ถูกกระแส น้ำพัด ลงมาอย่างหมดสติ
............
เงือกสาวตกใจถึงขีดสุด รีบแวกว่าย ทวนกระแสของคลื่นน้ำนั้นไปหา ชายผู้นั้นที่นางแอบชอบ นางได้โอบกอดชายผู้นี้อย่างรวดเร็ว
จนกระทั่งถึงฟั่ง ชายผู้ นี้ยังคงหมดสิตอยู่ ณ ชายหาดที่ขาวสะอาด เงือกสาวได้เห็นใบหน้าเต็มๆของชายผู้นี้ นางก็ลูบไล้ไปตามใบหน้า
และลงมาที่จมูก และลงมาอีกช้าๆทีมุมปาก และเอ่ยบอกเบาๆว่า เราชอบท่านเหลือเกิน และนางก็ขับร้องเสียงเพลงอันสดใสให้ชายที่นาง
แอบชอบอย่างกังวานและไพเราะจนนาวเผลอหลับไปบนตัวของชายผู้นี้อย่างอบอุ่น
...............
ดวงตะวันค่อยๆขึ้น สู้ ขอบมหาสมุทรอย่าง ช้าๆและสาดส่องแสงสีทองของไออบอุ่นออกมา แองเจิ้ล หลือ เงือกสาวได้รู้สึกตัวขึ้นและเงยหน้า
มองชายที่ตัวเองหลงรัก อย่างอ่อนโยน และ นางก็ได้จับที่ใบหน้าของชายผู้นี้อีกครั้ง จนกระทั่ง เค้าได้ตื่นขึ้น แองเจิ้ล ตกใจ รีบผละตัวเองออก
จากชายผู้นี้ แต่เค้าก็ได้มองเห็นเธออย่างรางๆ แล้วเอ่ยคำว่า อย่าพึ่งไป รอเราก่อน ท่านช่วยเราไว้ไม่ใช่หลอ แต่นางเองกลัวที่เค้าจะ รับนางไม่ได้
ที่นางมีหางเป็นปลา นางจึงรีบลงน้ำและซ่อนตัวอยู่หลัง โคกหินอันใหญ่ที่ปิดบังนางอย่างมิดชิด
...............
เงือกสาว ได้แต่แอบมองชายผู้นั้นตะโกนเรียก แต่ก็มิอาจที่จะกล้าออกไปเผชิญหน้ากับชายผู้นั้นได้ เพราะนางกลัวที่เค้าจะเห็นว่านางไม่ใช่มนุษย์และแล้วก็ได้มีคนเข้ามาช่วยเหลือชายผู้นั้น และพาไปพักผ่อน แองเจิ้ลได้ทิ้งสายตาไปอย่างเว้าวอน ว่าเราคงได้เจอกันอีก ถ้าฟ้านั้นเต็มใจให้เราทั้งคู่ และเงือกสาวก็ได้กลับสู้ท้องทะเล เข้าไปสู่เมืองบาดาลอีกครั้ง อย่างอิ่มอกอิ่มใจ และมีความสุขที่สุดที่ตัวเคยมี
..............
ใต้สมุทรสีฟ้าครามมองขึ้นบนผิวน้ำเห็นแสงสีขาววับแวมๆสาดส่องอย่าสวยงาม แองเจิ้ลก็ว่าย ลึก
ลงไปและลงไป จนได้ถึงเมืองบาดาลของ นางเอง แต่ทำไมนางถึงหยุดชะงัก ไม่เข้าเมืองเกิดของตน
นางได้เห็นสิ่งแปลกประหลาดอย่างยิ่ง ตัวมันคล้ายอสูรกาย นัยตาสีแดงพรางม่วง หน้ากลัวและลึกลับ
หนำซ้ำร่างกายของมันยังเป็นสีขาวอมม่วง เหมือนซากศพที่แวกว่ายอยู่ในใต้สมุทร มีหางยาวเหมือน
ปลาไหลและมีเกล็ดสีเขียว นางหวาดกลัวหนักกว่าเดิม และ สงสัยว่า อสูรกายตนนี้มาที่นี่ทำไมกัน
...............
นางหวาดหวั่นอีกครั้งเมื่อมันได้พูดว่า ข้าจะมาแย่งชิงบังลังค์ของท่าน เข้าใจไหม ราชาเงือก ท่านนะชรามากแล้ว
จะอยู่ต่อไปมั่นก็ไร้ค่า มันตอกย้ำ และหัวเราเยาะเย้ย ต่อ ราชาเงือก ที่เป็นพ่อของนาง อย่างซะใจ แต่แล้ว
อสรูรกายตนนี้ ได้หันหลังกลับไปคว้าหอก อันแหลมคม หวังจะปลิดชีพ ราชาเงือนตนนี้ซะ ราชาเงือกได้กล่าวว่า
ท่านอยากได้ชีวิตของเราขนาดนั้นเพียงรึ เจ้าอสรูกาย ทันใดนั้นก็มีเงือกสาวมาประกดตัว นั่นคือแองเจิ้ล หยุดนะ
เจ้าตัวประหลาด เจ้าจะคิดฆ่าพ่อของเราหลอ เจ้าอสรูกายละมือลงพร้อมมองนางอย่าง หลงไหล และมีเล่ห์เหลี่ยม
...............
อสูรกายมีแผนในใจ มันหวังที่คิดจะ ได้นางมาเป็นคู่ครอง มันเลยหาข้อเสนอว่า ข้าจะละชีวิตของพ่อเจ้าก็ได้ แต่เจ้า
ต้องเตรียมตัว เข้าพิธี แต่งงานกับข้า แองเจิ้ลถึงกับ ใจสลาย เมื่อในใจเธอคิดถึงแต่ชายรูปงามผู้นั้นแต่ในเมื่อ สถาณการน์
เป็นเช่นนี้ เงือกสาว ได้เสนอ ข้าขอเวลาสักนิดเถิด ราชาเงือกได้เงยหน้ามองรู้สาวของตนอย่างปวดใจและทรมานอย่างยิ่ง
ที่ลูกสาวของตนต้องตกเป็นคู่ครองของ อสรูกายร้ายแบบนี้ อสูรกายตอบอย่างชอบใจ ได้สาวน้อยข้ารอเจ้าได้เสมอ
พร้อมกับเสียงหัวเราะอันน่าสะพรึงกลัว ต่อจิตใจของเงืองน้อยยิ่งนัก
.............
ค่ำคืนนี้เงือกสาว ได้ร้องไห้อยากสะอึกสะอื้น ที่หัวใจของเธอกำลังจะตกเป็นของเจาปีศาจ อสูรกายตนนั้น เธออยากหนีไป
แต่ใจของเธอก็ได้เป็นห่วงผู้เป็นพ่ออย่างปติเสธไม่ได้ ทันใดนั้น ได้เกิดแสง สว่างขึ้นและมีหมู่มวลปลาดาวรายล้อมอยู่รอบแสง แองเจิ้ล ได้ประหลาดใจยิ่งนัก เมื่อได้มองเห็นหญิงสาวผมสีทองยาวสวย และรูปร่างเป็นคน ได้พูดขึ้นว่า
เงือกน้อยเอ๋ย เจ้าดูทรมานใจยิ่งนัก ข้าสงสารเจ้าเหลือเกิน แต่ข้ามองเห็นความรักที่บริสุทธิ์ในใจของเจ้า เราช่วยเจ้าเอง
............
เงือกน้อยมีแววตาเป็นประกายขึ้นมา และสีหน้าสดใสยิ่งนัก พร้อมกับความหวังน้อยๆ
ในใจของนาง แองเจิ้ล ถามอย่างสงสัย ว่า ท่านจะช่วยเราได้อย่างไร ข้ามีวิธี แต่มีข้อแม้เจ้าจะต้องทำตามสัญญา ไม่เช่นนั้นของคำอวยพรของข้าจะหายไป และตัวท่านเองจะต้องกลับมามี
ชีวิตเช่นเดิม เอาล่ะ ข้าจะขอให้ ท่านกลายเป็นมนุษย์อย่างเต็มตัว และ ต้องให้ชายที่ท่านปราถนา
ที่จะมีรักด้วย ขอเจ้าแต่งงาน ก่อน 3 วันให้ได้ แล้วนางก็ได้ร่ายคาถาที่มันเป็นศัพท์ ถ่อไปเรื่อยๆ
เงือกสาวได้ยินแต่เสียงพรึมพรำๆ จนแยกไม่ออกและแล้วเงือกน้อยก็ได้หมดสติลง
...........
เช้าตรู่ ในยาม ท้องฟ้าสรัวๆสดใส แย้มกลีบเมฆสีขาวประกายฟ้า พร้อมส่องแสงอย่างงดงาม
มีเรือนร่างหญิงสาว สวยสง่าใส่ชุดสีขาว นอนหมดสติอยูที่ริมชายหาด ชาวบ้านได้พบหญิงสาว
ผู้นี้ก็เลยได้พากันช่วยเหลือเธอ ใน การพาเธอเข้ามายังบ้านที่ใหญ่โตและและสง่ามาก
ชาวบ้านกล่าวว่า พวกเราช่วยหญิงผู้นี้จาก ริมทะเล นางหมดสติอยู่ เราต้องขอรบกวน
ท่านชายให้ดูแลนางด้วยเทอญ
............
ท่านชายรูปงามผู้นี้ ตกตลึง ในความงามของหญิงสาวผู้นี้นัก และได้เอ่ยปากบอกว่า ข้ารับปาก
เราจะดูแลนางเป็นอย่างดี และก็ได้พูดในใจว่า ข้าเคยเจอเจ้าที่ไหนน๋า เวลาผ่านไปหลาย ชม.
สาวน้อยตื่นขึ้น พร้อมกับตกใจที่ตัวเองไม่ได้อยู่ในผิวน้ำแต่กลับอยู่บนพื้นโลกมนุษย์ และ
มองเห็นแสงไฟริบรี่ๆ แองเจิ้ลสับสนยิ่งนักว่าสิ่งรอบๆตัวนางคืออะไร และแล้วก็ได้มีชายคนหนึ่ง
เดินเข้ามาอย่างช้าๆ และนั่งลงบนขอบเตียง แล้วพูดว่า นางเป็นคนช่วยเราใช่ไหม
............
สาวน้อยตกตะลึง เมื่อเธอได้เจอชายรูปงามที่เธอหลงรักอย่างเต็มตา นางพูดไม่เป็นศัพท์ แบบ
ตะกุกตะกัก เหมือนคนหายใจไม่ออก ชายรูปงามตกใจมาก เลยกล่าวว่า เราขอโทษเธอคงยัง
ไม่หายดีใช่ไหม งั้นเราคิดว่า นางคนพักผ่อนให้หายดีก่อน ตัวเราจะนั่งเฝ้านางเอง
แองเจิ้ลดีใจอย่างตอบไม่ถูก ทั้งค่ำคืนสาวน้อยก็นอนหลับอย่างฝันดี
............
มีเสียงใสๆรอยเข้ามาในข้างหู ของแองเจิ้ลอย่าแผ่วเบา เจ้าจงเร่งทำตามสันญา มิเช่นนั้นตัวเจ้า
กับพ่อของเจ้า จะต้องทุกข์ทรมาน กับปีศาจตนนั้นจนวันตาย สาวน้อยนอนอย่างกระสับกระส่าย
เหงื่อไหลออกเต็มใบหน้าของนางและเนื้อตัวเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ จนสาวน้อยต้องสะดุ้งขึ้น
และตะโกนว่า ไม่ ไม่ นะ เราไม่อยากกลับไปเป็นเช่นนั้นอีก
............
เมื่อตะวันขึ้นสู่เหนือฟ้า แองเจิ้ลได้คิดมากเรื่องที่จะต้องทำตามสัญญา แล้วมีเสียงของชายหนุ่มพูดขึ้น
ว่าไงสาวน้อย เมื่อคืนนอนหลับสบายไหม แองเจิ้ลเงียบไปซักพัก ก็ตอบขึ้นว่า เราสบายดี ชายผู้นั้นเลย
ตอบว่า เฮ้ เจ้าพูดได้งั้นหลือ ข้ามีนามว่า ท่านชาย เอมเมอรัล แต่ข้าอยากให้เจ้าเรียก เราว่า เมอรัล
เพราะข้าอยากให้เจ้าเป็นคนพิเศษของข้า แองเจิ้ลถึงกับเขินอายได้แต่ตอบในใจว่าเรา ก็อยาก
เป็นคนพิเศษของท่านเช่นกัน แต่แล้ว เอมเมอรัลได้เรียกสาวน้อยถึง 3ครั้ง แล้วนางล่ะมีนามว่าอย่างไร
สาวน้อยทำตาลุกวาวพร้อมกับสะดุ้งในขณะที่เม่อรอย อ่อ เรามีนามว่า แองเจิ้ล
...........
ก่อนพระอาทิตย์จะลับขอบฟ้าไป ความรู้สึกของ หญิงชายคู่นี้เริ่มจะมีอะไรมากขี้นและมากขี้น
แองเจิ้ลมีความสุขยิ่งนัก แต่ก็มีเสียงลมพัดแผ่วมาว่า เจ้าจะต้องรีบทำตามสัญญาเดี๋ยวนี้
เพราะเจ้าจะหมดวันแรกเสียแล้ว แองเจิ้ลตกใจกับเสียงเตือนอีกครั้ง จนทำให้ เอมเมอรัล
ตกใจไปกับนาง แล้วพูดว่า เจ้าเปป็นอะไรรึเปล่า แองเจิ้ล บรรยากาศดูวังเวงพิลึกจากที่
ความสดใสและความสุข กลายเป็นทำให้นางหวาดหวั่น เพราะนางเหลือเวลาแค่ 2วันเท่านั้น
...........
ณ เบื่องลึก แห่งเมืองบาดาลได้เกิดความสั่นสะเทือนอีกครั้งเมื่อ อสูรกายตามหาแองเจิ้ลไม่เจอ
มันโกรธและแค้นมากที่เงือกสาวหายไป มันรีบตามหาความจริงแล้วสั่ง ฆ่าทหารทีละคนๆจนเหลือ
น้อยยิ่งนัก จนได้เกิดแสงสว่างขึ้นอีกครั้งได้มีหญิงสาวปรากฎกายขี้นต่อหน้า อสูรตัวนี้ แล้วพูดว่า
เจ้าอสูรร้าย เจ้าทำเกินกว่าเหตุเสียแล้ว อสูรร้ายกับตอบ เจ้าเป็นสตรีบังอาจกล้าต่อคำ กับเราใช่ไหม
...........
หญิงสาวในแสงสว่างได้ พูดขึ้นว่า เราคือสิ่งที่ดีงาม ส่วนเจ้า ไร้ซึ่งความดี เจ้ามีแต่ ความโกรธแค้น
และสิ่งสกปรกในหัวใจของเจ้า อสูรกายอย่างเจ้ามันก็มิได้ดีขึ้นเลย ที่เราต้องสละเวลามาพูดกับเจ้า
เพราะเราจะต้องปกป้องสิ่งที่เราเคยอยู่ เจ้าอสูรร้ายเงยหน้าขึ้นแล้ว มองนางอย่างช้าๆ ทันใดนั้นเจ้าปีศาจ
ก็ได้ตกใจอย่างผวา นั่นท่านๆราชีนีแห่งดวงดาว ราชาเงือกตกใจหยิ่งนักที่ได้เห็นคนรักกลับมาอีกครั้ง
ราชาเงือกจึงเรียกชื่อนางว่า โอ้...เอเรียส ท่านที่รักของข้า ท่านมาช่วยลูกของเราใช่ไหม ใช่เรามีความจำเป็น
ที่ต้องมาปกป้องลูกของเรา เจ้าอสูรกาย หัวเราะเสียงดังขึ้น ฮ่าๆ ยังงี้ข้าก็ได้เห็น ท่านพร้อมหน้าพร้อมตากันละสิ
แต่ข้าว่าเจ้าขาดลูกสาวของท่านไปหนึ่งคนนะ ท่านราชินีดวงดาว
...........
ราชินีดวงดาวได้ขุ่นคิดภายในใจว่าลูกสาวของเรา จะทำสำเร็จหลือไม่ เวลาเหลือเพียงแค่ วันครึ่งเท่านั้น
เจ้าอสรูกายได้ยิน เสียงภายในใจของ เอเรียส มันได้หัวเราะขึ้นอีกครั้งอย่างหน้าหวาดหวั่น และมันก็พูดขึ้นว่า
ท่านพลาดท่าข้าเสียแล้ว องค์ราชินี ท่านบอกข้าเองนะ ข้าจะขึ้นไปเหนือน้ำแล้วพานางกลับมา วะฮ่าๆ
องค์ราชินีตกใจมากที่มันรู้ความคิดของนาง นางจึงเอ่ยว่า เจ้าไม่มีวันทำสำเร็จ ข้าเชื่อใจในตัว แองเจิ้ลลูกของเรา
เจ้าอสูรกายยิ้มอย่าง มีเงื่อนงำและทิ้งท้ายก่อนที่จะขึ้นไปสู่เหนือน้ำว่า ท่านรอเห็นลูกสาวของพวกท่าน รับชะตากรรม
ได้เลย
...........
ณ เบื่องบนยามราตรี ท้องฟ้าดูมัวหมอง กลุ่มเมฆกระจายหนาปิดทึบความสวยงามของดวงดาว สาวน้อง แองเจิ้ล
นั่งกระวนกระวาย จนเป็นที่ผิดสังเกตุต่อ เอมเมอรัลยิ่งนัก ชายหนุ่มกล่าวว่า ท่านดูแปลกไปนะ แองเจิ้ล ท่านปิดบัง
ความในใจอะไรกับข้าอยู่รึเปล่า ท่านบอกเราได้ เพื่อท่านจะได้สบายใจนะสาวน้อย แองเจิ้ลลดความกังวลลงและ
หันไปมองหน้าชายหนุ่มอย่างช้าๆ แล้วพูดว่า เรามาที่นี่เพื่อมีเป้าหมาย แต่เราไม่สามารถ บอกใครได้เรารู้สึกๆ
อึดอัดเหลือเกิน นางพูดสักพัก น้ำตาของนางก็ ไหลลงมา ทำให้เอมเมอรัล รู้สึกสงสารนางยิ่งนัก ชายหนุ่มได้รุกขึ้น
ไปหาหญิงสาวที่กำลังโศรกเศร้า แล้วใช้มืออันอบอุ่น ปราดน้ำตาของนาง แองเจิ้ลตกใจเล็กน้อยพร้อมกะเขินอาย
และรู้สึกใจกระสับกระส่าย แล้วชายรูปงามก็คว้าตัวนางมากอดที่หน้าอกของเค้า แล้วพูดว่า ข้า จะดูแลท่านเอง แองเจิ้ล
............
หญิงสาวรู้สึกอบอุ่นเหลือเกิน พร้อมกับเผลอหลับในอ้อมอกของชายที่ตนเองรักอย่างสบาย
แต่แล้วก็เสียงระรอกๆมาไกล้ๆว่า ลูกสาวข้า เจ้าอยู่ในอันตราย จงตื่นแล้วรีบหนีไป แองเจิ้ลผวาแล้วตกใจมาก
สาวน้อยทำท่ารนราน ดวงตาของเธอรอกแรก ยิ่งหนัก เนื้อตัวของนางสั่นไปทั้งตัว ทำให้ชายหนุ่มที่สวมกอดเธออยู่
ตื่นขึ้น แล้วถามสาวน้อยด้วยความเป็นห่วง ว่า เจ้าเป็นอะไรไปแองเจิ้ล ทำไมท่านดูเหมืองกังวลใจยิ่งนัก
ท่านฝันเห็นสิ่งที่เลวร้ายหลือ แองเจิ้ลตัวสั่น แล้วตอบว่า ไม่เราไม่ได้ฝัน แต่มีคนบอกว่า เรากำลัง อยู่ในอันตราย
.............
ทันใดนั้น เกิดมีลมพายุ อย่างรุนแรง และคลื่นน้ำในมหาสมุทรก็รุนแรงตามลมพายุเป็นเกลียวๆ มันก็มี
ควันสีม่วงๆและความมืดมาผสานกันปกคลุมไปทั่วบริเวณชายทะเลและเริ่มกระจายเข้ามาแทบหมู่บ้าน
ชาวบ้านเริ่มรุกขึ้น แล้วพากันแตกตื่น ต่างคนต่างวิ่งหนีเอาตัวรอด และตะโกนกันเสียงดังขึ้นๆ ว่าหนีเร็วๆ
พวกเรา มรสุมมาแล้วหนีเร็วเข้า แต่ทว่าดันเกิดเสียงดังกังวาลว่า แองเจิ้ล เจ้าอยู่ไหน เจ้าจงกับไปอยู่
กับข้าเดี๋ยวนี้ แองเจิ้ลได้ยินเช่นนั้น ตกใจแล้ววิ่งหนีออกไปจากอกของ เอมเมอรัล อย่างรวดเร็ว
เอมเมอรัลรีบวิ่งตามนางไปที่ชายหาดอย่างรวดเร็ว แต่ปรากฎว่า
............
ชายหนุ่มยื่นอึ้ง และตลึงกับสิ่งที่ไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต มันคือตัวประหลาดที่ชาวบ้านหวาดหวั่นและ
พากันหนี ชายหนุ่มเอ่ยว่า เจ้าตัวแบบนี้สินะ ที่ชาวบ้านต้องหนีเอาชีวิตรอด เอมเมอรัล เหลือบตาไปเห็นสาวน้อยที่กำลังนั่งอยู่บนพื้นทรายสีขาว นาง ล้มลงด้วยความหวาดกลัวแล้วถามว่า อสูรกาย เจ้าๆขึ้นมาด้วยเหตุใดข้าจะไม่ยอมกลับไปกับเจ้าหลอก ข้ามีคนรักอยู่ที่นี่แล้วนี่ก็ยังไม่ถึงเวลา 3 วันด้วยซ้ำ เจ้าไม่มีวันทำร้าย ใครได้ เจ้าปีศาจที่หน้าขยะแขยง ข้าจะจัดการกับเจ้า อสูรกายเอ่ยแทรกขึ้นมาว่า พวกมนุษย์ พวกเจ้า ไม่ต่างอะไรกับเศษทรายบนที่เจ้ายืนสักนิด อย่าบังอาจมาขู่ข้า มันหัวเราอย่างซะใจ และตอกย้ำชายหนุ่ม อย่างหมดสภาพ แต่ชายหนุ่มผู้นี้ ไม่ระความพยายามเลย รีบวิ่งเข้าไปหาสาวน้อยอย่างรวดเร็ว แต่ เจ้าปีศาจตนนั้น ได้คลายมนตร์สะกดให้นางกลายเป็นเงือกสาวอีกครั้ง ชายหนุ่มเห็นดังนั้นถึงกับหยุด ยืนแน่นิ่งไปทีเดียว
..............
ชายหนุ่มมองนางอย่างที่ไม่เคยเชื่อมาก่อนว่า นางเป็นนางเงือก เอมเมอรัลได้แต่คิดว่าเป็นคำล่ำลือ เท่านั้น แต่ชายหนุ่มผู้นี้ไม่ได้สนใจอีกต่อไปแล้วว่านางจะเป็นใคร เอมเมอรัลได้วิ่งเข้าไปเกือบถึงนาง แต่ทว่า
เจ้าอสูรกายได้เข้าไปชิงนางออกมาก่อน แองเจิ้ลตกใจมาก ได้แต่ร้องให้ เอมเมอรัล ช่วยด้วย ช่วยเราด้วย ชายหนุ่มได้แต่ยืน ครุ่นคิดว่าจะหาวิธีช่วยนางได้อย่างไร แต่แล้ว แสงดาวบนฟากฟ้าก็ได้ส่องแสงให้
กลับดวงจันทร์อีกครั้งนั่นคือแสงที่ ทอ ลงมาต่อหน้า ชายหนุ่มที่ยืนครุ่นคิด แล้วก็ปรากฏกลาย ในร่างหญิงสาวอีกครั้ง แล้วกล่าวว่า ข้าคือ เอเรียสเราเป็นแม่ของ แองเจิ้ล เจ้าต้องรีบช่วยนางก่อนที่พระอาทิตย์
จะขึ้นเหนือน้ำ เอมเมอรัลได้แต่ยืนอึ้งและแน่นิ่งมากเหมือนคนหยุดหายใจไปช่วงหนึ่ง แล้วตอบว่า คือข้า
รับปาก เราจะช่วยคนที่เรารักให้ได้ แล้วเอเรียส ก็เอ่ยขึ้น เราจะมอบ ดาบแสงดาวให้เจ้า และไข่มุกให้เจ้า
เจ้าจะต้องกินไข่มุกถึงจะหายใจในมหาสมุทรได้ จงรีบไป ก่อนฟ้าสาง เจ้าจงจำไว้ เจ้ามีเวลาแค่ถึงเช้าเท่านั้น
...............
แสงสว่างได้จางลับฟ้าไปกลายเป็นหมอกและความมืดอีกครั้ง เอมเมอรัลไม่รอช้า รีบกลืนไข่มุก พร้อมกับถือดาบด้วยใจมั่น แล้วรีบว่ายลงทะเลไป แล้วพูดในใจว่า แองเจิ้ลเราจะตามไปช่วยท่านให้ได้ รอข้า
ก่อนเงือกน้อยอันเป็นที่รักของข้า
...............
ใต้เมืองบาดาลได้เกิดกระแสน้ำวน อย่างยิ่งใหญ่เหมือนทะเลครั่งประการังและฟูงปลามากมายต้องพังทลาย และว่ายทานกระแสน้ำนั้นอย่างทุลักทุเล เอมเมอรัลได้เห็นเช่นนี้ ก็ได้พูดในใจว่า นี่หลือทะเลพิโรธ
ชายหนุ่มที่กำลังไปตามหาเงือกสาวอันเป็นที่รัก ไม่ ละทิ้งพยายาม และมุ่งหน้าต่อไปจนถึงเมืองบาดาล
ที่ดูคล้ายปราสาท เอมเมอรัลได้แวกว่ายเข้าไปจนถึงหน้าประสาท และได้ยินเสียงร้องของเงือกน้อย
แล้วชายหนุ่มก็ได้ตระโกนขึ้นว่า แองเจิ้ลที่รัก เจ้าอยู่ที่ไหน เรามาช่วยท่านแล้ว ตอบข้าสิ ข้ามาแล้ว
แต่แล้วก็มีเสียงอำพรางมาด้านหลังและ พลักชายหนุ่มล้มลงกับพื้นประการัง ชายหนุ่มล้มอย่างไม่ทันตั้งตัว และรีบหันหน้ามามองทางด้านหลังอย่างสับสน ได้เห็น อสูรกายจับแองเจิ้ลไว้พร้อมหอกอันแหลมคม
แองเจิ้ลไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยเสียง แต่เจ้าอสูรกายได้เอ่ยปากพูดว่า เจ้าเก่งมากเจ้ามนุษย์ ั้นเจ้าก็คงรนมาหาที่ตายซะแล้ว มันตอกย้ำอีกครั้ง และ หัวเราะอย่างซะใจ แต่ชายหนุ่มไม่ได้ละความกล้าหาญ
และได้ท้าทาย กลับไปว่า เจ้านั่นล่ะที่ต้องเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ เราจะฟันหัวใจเจ้าด้วยดาบเล่มนี้เอง
...................
อสูรกาย เกิดโมโหที่ตัวเองโดนยั่ว และได้ผละแองเจิ้ลออกจากตัวแล้วพูดขึ้นว่า เจ้ายั่วโทสะ ข้าไช่ไหม
เจ้ามนุษย์เอ๋ย งั้นเจ้ากับข้าจะได้เห็นดีกัน เมื่อมนุษย์กับปีศาจต่อสู้กัน อย่างจริงจัง แองเจิ้ลรีบว่ายน้ำ เข้าไปช่วย พ่อของเธอ และประชาชนที่ยังรอดชีวิตที่คุกใต้น้ำ แล้วพาทุกคนออกมา จนกระทั่งเจ้าอสูรกายเห็น เลยหันไปคิดจะปลิดชีพราชาเงือก ชายหนุ่มได้ที เลยเอาดาบแทงข้างหลังทะลุถึงหัวใจเจ้า อสูรร้าย ด้านอสูรร้ายได้กล่าวว่า ไม่ ข้าแพ้ให้กับมนุษย์อย่างพวกเจ้างั้นรึ ข้าเสียท่าเสียแล้ว
มันได้ทิ้งท้าย ก่อนร่างกายมันจะสลายไปว่า พวกเจ้าจำไว้ ฆ่าจะกลับมา เอาชีวิตพวกเจ้าอีกครั้ง
...............
ทุกคนปลอดภัยรวมทั้งเมืองบาดาลได้กับมาสงบอีกครั้ง พระอาทิตย์เริ่มขึ้นสู่ผิวน้ำ อย่างช้าๆ
คำสาปของแองเจิ้ลได้สลายไป แต่เอมเมอรัลกลับนอนหมดสติ นางคร่ำครวญจิตใจและร่ำไห้
นึกว่าคนที่รักจากไป นางทุบที่หน้าอกของชายหนุ่ม สองสามที แต่ก็ไม่ตื่น ราชาเงือกเห็นเช่นนั้น
สงสารลูกสาวเหลือกเกิน พระราชาผู้นี้ได้กล่าวขอวิงวอนต่อเทพ และใช้พลังจากหอกแหลมชี้ไปที่เหนือน้ำ ทันใดนั้นก็มีแสงสีทองอร่ามไปในกระแสน้ำ เข้าไปถึงชายหนุ่มที่นอนแง่นิ่งอย่างมหดสติ
ก็ได้เข้าแทรกสู่ร่างกาย ทันใดนั้น เอมเมอรัลก็ สำลักน้ำและได้ลืมตาอย่างช้าๆ สิ่งแรกที่เค้าเห็นนั่นคือ
แองเจิ้ล ชายหนุ่มดีใจมากที่ได้เห็นหญิงสาวอีกครั้ง เค้ารุกกอดเธออย่างสุดใจ แต่ฉไหน
เธอยังเป็นเงือก สาวอยู่ แล้วเค้าจะรักกันได้อย่างไร
.......................
แต่ทันใดนั้นเองได้มีแสงเรืองรองอีกครั้งต่อหน้าทุกๆคน ปรากฎกลายของหญิงสาวอีกครั้ง และกล่าวว่า เป็นอย่างไรลูกข้า เจ้าอยากมีรักกับ มนุษย์ อย่างงั้นรึ เงือกสาวตกใจที่ได้เห็น แม่ของตนครั้งแรก แล้วได้เอ่ยว่า ท่านคือท่านแม่ของเราหลือ ทำไมเราไม่เคยพบท่าน หญิงสาวกล่าวขึ้นเราพบเจ้าไม่ได้หลอก เราเป็นเทพดวงดาว พ่อเจ้าเป็น ราชาท้องทะเล เราทำผิดของกฎสรวงสวรรค์ แค่ข้าได้พบเจ้าที่เป็นลูกของเรา ข้าก็ดีใจแล้ว ว่าแต่ เจ้าจะเลือกได้ รึยัง เจ้าอยากเป็นเงือก หลือ มนุษย์ตลอดไป แองเจิ้ลได้ตระหนักกับคำถามในชีวิตมากนัก ในที่สุดสาวน้อยก็ได้ตอบคำถามกับผู้เป็นแม่ว่า เราเลือกที่จะอยู่กับท่านพ่อ แต่เราก็จะทิ้งหัวใจไว้ที่นี่ เพื่อให้คนที่เรารัก เอเรียสได้ฟังคำตอบของลูกสาว ก็ได้รู้ว่ารักที่บริสุทธิ์และเสียสละเป็นเช่นไร นางจึงร่ายคาถาอีกครั้ง แล้วคาถานั้นก็มีผลอย่างสมบูนร์ นางเสกลูกให้เป็นคนแต่เมื่อเจ้าคิดถึงพ่อเจ้าเจ้าก็ลงน้ำกลายเป็นเงือกได้ เจ้าจงเก็บสร้อยปลาดาวอันนี้ไว้ให้ดี ข้าทำเพื่อเจ้าแล้ว แองเจิ้ล แล้วเอเรียสก็ได้ลาลับฟ้าไป พร้อมกับแสงสว่างอันสวยงาม ราชาเงือกดีใจกับลูกสาวของตน และได้เสก สายรุ้งให้กระจ่างเป็นคำอวยพร ชีวิตของลูก แล้วลาจากไปในมหาสมุทรอีกครั้ง
.................
แสงอาทิตย์สาดส่อง พร้อมประกายแสง สีทองกระทบกับหาดทรายสีขาว แล้วเนิ่นน้ำที่เป็นสีฟ้าคราม
สาวน้อยได้ สมปราถนา ที่ได้อยู่กับคนที่รักและสามารถกลับไปสู่ ครอบครัวได้ทุกเมื่อ เอมเมอรัลดีใจมากที่ไม่ต้องเสียสาวน้อยที่ตนรักไปอีก เอมเมอรัลพูดว่า เราจะดูแลท่านและรักท่าน ไม่ว่าท่านจะเป็นมนุษย์ หลือ เงือกก็ตาม
แองเจิ้ลดีใจมากแล้ว ตอบกลับว่า เราก็เช่นกัน เราจะรักท่าน และอยู่กับท่านจนวันตาย และแล้ว ทั้งคู่ก็ ได้จัดพีธีสมรสขึ้นอย่างดงาม และรักกันจนตราบชัวนิรันด์..........

ผืนทะเลสงบสุขอีกครั้งและ ไร้ความพิโรธของคลื่นลม แสงดาวและดวงจันทร์ เจิดจรัสและสาดส่องทั่วนภา
เป็นยามราตรีที่งดงามดั่งจิตใจของความรับที่มีกลิ่นไอ อันบริสุทธิ์ตลอดกาลนานเอย

The End
.................